Βετεράνοι του πολέμου της Αλγερίας στο Παρίσι του ’60 επιβιώνουν ως κατσέρ. Η ασπρόμαυρη ταινία μας πάει στο μαγικό προσκήνιο του αθλήματος στα sixties αλλά και στο απείρως πεζότερο παρασκήνιο του . Μαφία, εκβιασμοί, στημένα παιχνίδια και παράνομα στοιχήματα, υπόκοσμος (και πιθανώς φασίστες της OAS). Οι δύο Κατσέρ της ιστορίας δεν αντέχουν τους ρόλους τους, και αποφασίζουν να τπους ανταλλάξουν χωρίς την γνώση και την έγκριση του αφεντικού, που ταυτόχρονα τους προπονεί και στήνει τα παιχνίδια τους. Δυνατή φωτογραφία, καλά χωρογραφημένες σκηνές, αλλά ασταθής ταινία. Το πρόβλημα είναι, και εδώ, οι ερμηνίες. Άλλες είναι περιττά στυλιζαρισμένες (ιδίως αυτές των μπράβων) και άλλες είναι ξύλινες (των κατσέρ). Επίσης πίσω από τις καλές ιδέες, κρύβεται ένα αρκετά αδύναμο σενάριο. Είναι ένα σενάριο που στέκεται μετέωρο ανάμεσα στο ψυχογράφημα των ηρώων και στην εξιστόρηση των όσων γίνονται, χωρίς να κάνει ούτε ένα βήμα προς οιαδήποτε κατεύθυνση. Αλλά είπαμε, το “και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ” δεν λειτουργεί. Αυτό που χρειάζεται είναι τολμηρά και σίγουρα βήματα προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment